سمفونی صبر

مخاطب خاص دارد:

چند وقتی است که فکر می کنم که نکند تو خود منی!

 اصلآ چه تفاوتی دارد ؟؟ من ؟ تو؟ ما ؟ همه ی این ها فقط ضمیرند

برای صدا کردن .حتی نامت هم آن چیزی نیست که من در تو می بینم .

بزرگتر از آنی که در یک اسم جا شوی.

می خواهم احساسم را بنویسم : دوستت دارم .

 باز هم تکراری شد و همان دوستت دارم ساده .تو اما دست کم نگیر .

دوستت دارم

    اهل حال نیستم

             از ماضی بعید می آیم ..

.................................................................................................

امیدوارم لطف خدا همیشه به من باشه

پشت بام را داریم ایزوگام میکنیم وماهواره نداریم

فشردگی درسها وکلاسها  داره نمایان میشه