سمفونی صبر

بی خبر از دنیای بیرون رادیوی محترم پیام را پیدا کنم و بگذارم صالح علا برایم قصه ی عشق بگوید،

قصه ی بی بی...اجازه بدهم وسط های قصه لبخندحیرت بنشاندروی لبهایم وآخرقصه غافلگیرم کند..

می بینی؟... هنوز هم هر چه که آدم را یاد دوست داشتن بیاندازد دوست دارم...

هنوز هم ته دلم به عشق ایمان دارم... هنوز هم حتم دارم کسی در راه است...

کسی که روز رسیدنش را نمی شود ته هیچ فنجان قهوه ای خواند... کسی که رسیدنش بی گمان

غافلگیرم خواهد کرد و لبخند به لبهایم خواهند نشاند... آخر دنیا هنوز آنقدرها هم نامرد نشده!

پ:راستی آقای حکایتی را یادتان مانده هنوز؟... همان که برایش می خواندند

"آقای حکایتی اسم قصه گوی ماست..." ؟... روزگاری او را هم دوست داشتم!