* در دنیا از هر کاری که برای دیگران از دستت بر می ‎آید، فروگذار نکن.
 
 اقلاً با اخلاق خوب و روی خوش از دیگران احوالپرسی کن.
 
برای دیدار با فقرا به خانه‎شان برو. در هر مرتبه و جایی که هستی،
 
نگاه کردن به زیردست عبادت است. به ایمان هم که رسیدی،
 
زیردست‎هایت را با محبّت نصیحت کن. هم از آنچه از دنیا داری،
 
 بی‎‎نظر انفاق کن و هم از آنچه از آخرت و اخلاق پسندیده داری،
 
بی‎‎نظر بذل و بخشش کن. اگر چنين ‎کنی، خواهی دید که نماز و عبادتت
 
هم بزرگ می‎شود.

* با پایین‎تر از خود بنشینیم تا اولیائمان با ما بنشینند.

نمی دانم چرا بین این همه آدم؛

پیله کردم به تو ...؟!؛

شاید فقط با تو پروانه می شوم ...!

یک کم هوا سرد شدوسرماخوردم بدجور